H αλήθεια για όσα συμβαίνουν στο Ριζοσπάστη

Για να ζήσει ο Ριζοσπάστης

Σαν συνειδητός εργάτης στέλνω 50 δρχ. για ενίσχυση του Ριζοσπάστη, επιφυλασσόμενος άμα πιάσω δουλειά να στέιλω περισσότερα, γιατί νοιώθω βαθιά την ανάγκη της έκδοσης σου.

Κ. Κατσιώτης, καπνεργάτης

Σαν απάντηση στα γαυγίσματα του αρχηγού της Χωροφυλακής και της αντιδραστικής ασφάλεις, στέλνω 50 δρχ. για ενίσχυση του Ριζοσπάστη κόβοντας από αυτό το ψωμί μου.

                       

                                                                                                                                  Δ.Σταθάς

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 5.4.1928

«Είμαι άνεργη»

«Είμαι άνεργη. Βρήκα κι έπλυνα ρούχα απ’ τα οποία έβγαλα 27,50. Μαζί με άλλες 30 που τις έδωσαν οι Ελ. Βοζιάδου, Στεφανίδης, Στρούτζος, Σωτήρχος, Μ. Βοζιάδου σου τις στέλνω για το τίμιο αγώνα σου.»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27.4.1931

Ο Κώστας

- Εγώ θα πάω να δω τι γίνεται εκεί πέρα!

Έφταναν, καταποδιαστά εκείνες τις μέρες οι τρομοκρατικές ειδήσεις απ’ τη Θεσσαλία. Τα ρουκετοβόλα του κ. Τεοτόκι είχαν πιάσει δουλιά ξεκοπή, οι συμμορίες του Σούρλα, αναδιοργανωμένες και μηχανοκίνητες με τα τρακτέρ της ΟΥΝΡΑ όργωναν τους κάμπους και σάρωναν τα χωριά, φλόγες και καπνοί έζωναν και πάλι τον Όλυμπο. Κι ο δημοσιογράφος – που ήταν απ’ την κορφή ως τα νύχια – τραντάχθηκε μέσα του. Ο δημοσιογράφος κι ο άνθρωπος κι ο Έλληνας – όλα μαζί;

- Εγώ θα πάω να δω τι γίνεται εκεί πέρα!

Μας έσφιξε τα χέρια, τα μάτια μας κοίταξαν, γελούμενα – κι έφυγε. Έφυγε και πάει.

Δεν θ’ αντικρίσουμε ξανά κείνο το μοναδικό, το δικό σου κοίταγμα, Κώστα, πούταν σαν μια δέσμη ηλιαχτίδες περασμένες απόνα διχτυωτό σαρκασμό. Δεν θα ξανακούσουμε πια τον καταρράκτη της αισιοδοξίας που σε πλημμύριζε όταν εξτόξευες, προς όλους και προς όλα, εκείνο τον καθαρό πίδακα του γέλιου σου – και πετούσες το απαράμιλλο, το αμίμητο, το δικό σου εκείνο: «Όλα θα πάνε καλά, κύριε συνάδελφε!» Δεν θα σε ξαναδούμε να σπρώχνεις την πόρτα της μεγάλης σάλας της Σύνταξης, φέρνοντας το πολύτιμο δημοσιογραφικό σου κυνήγι – τις βρωμιές ων πολιτικών κύκλων, τις ίντριγκες της αντίδρασης, τα κογκλάβια των προθάλαμων, τα παρακοινοβούλια των σαλονιών – που μέσα στη βρωμιά τους κυκλοφορούσες καθαρός κι αδιάφθορος κι αμόλυντος σαν το κουκούλι – και να μας αφηγείσαι, χρωματίζοντας τις με την κοροιδευτική σου υπόκρουση: «Όλα εις το φως κύριε συνάδελφε!»

Όμως η σκιά σου, σύντροφε Κώστα, θα μπαινοβγαίνει πάντα μέσα στους ιερούς ετούτους χώρους του «Ριζοσπάστη» που αγιάζουν με τις σκιές τους τόσοι ήρωες και τόσοι μάρτυρες της επαναστατικής δημοσιογραφίας, ο Χατζήμαλης, ο Κορνάρος, ο Μαρουκάκης, ο Σουριαδάκης. Έφυγαν κι αυτοί πριν από σένα. Έφυγαν όπως και συ. «Έφυγαν» για το μεγάλο, τον κόκκινο, το ματωμένο δρόμο του μαρτυρίου, πάτησαν ένα – ένα τα σκαλοπάτια της κορυφαίας κομματικής θυσίας και πήραν τη θέση τους εκεί που αύριο θα πας να σταθείς, τιμημένος μεσ’ τους τιμημένους μάρτυρας μέσα στους μάρτυρες και συ. Στο πάνθεον των φοβερών πορτρέτων του Ριζοσπάστη των κρεμασμένων γύρω – γύρω σα σε εικονοστάσι στη μεγάλη σάλα της Σύνταξης. Κάτω απ’ τις αυστηρές μορφές τους κάτω απ’ την ανήλεη συντροφιά των νεκρών συντρόφων γίνονταν και γίνεται η δουλιά στο Ριζοσπάστη απ’ τη μέρα που γεννήθηκε σαν εφημερίδα – σαν η πρώτη και η μόνη εφημερίδα του λαού. Πονεμένος και μάρτυρας ο λαός στην πατρίδα μας. Πως μπορούσε να μην είναι πονεμένη και μαρτυρική η εφημερίδα του;

Παίρνουμε απ’ τα τσακισμένα, απ’ το μαρτύριο δάκτυλα σου το όπλο την πένα σου σύντροφε Κώστα κι ορκιζόμαστε πάνω σ’ αυτή: Να συνεχίσουμε το έργο σου. Να γράφουμε να καταγγέλουμε, να ξεσκεπάζουμε και να χτυπάμε τους εχθρούς του λαού – τους εχθρούς σου! Όπως θα το ‘ κανες εσύ. (…)»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 21.8.1946

«Μόνο με Βιδάληδες»

(…) Ο Ριζοσπάστης δεν μπορεί με άλλους ανθρώπους, εκτός από Βιδαληδες, να εκπληρώσει την αποστολή του σαν εφημερίδα του ελληνικού λαού, όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος: εκφραστής και διαλαλητής και πρωτοπόρος για τη λευτεριά σ’ αυτόν τον αιματοποτισμένο τόπο που λέγεται Ελλάδα.

Αν ζούσε ο Βιδάλης σήμερα, θα ήταν από τους πρώτους εξόριστους στην Ικαρία, μαζί με όλο το άλλο συντακτικό προσωπικό του Ριζοσπάστη.

Και από κει, θα μπορούσε να χαρεί η ψυχή του τη σημερινή εικόνα της Θεσσαλίας που τόσο τον είχε αναστατώσει πέρσι: τους νικητήριους παιάνες του κάμπου και τους ματωμένους στη Λάρισα νταήδες…»

                                                            ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 15.8.1947

Το δικό μας λαϊκό πανεπιστήμιο!

H εργατική τάξη, τα παιδιά της στενάζουν. Επόμενο είναι το κόμμα της, σάρκα από τη σάρκα της, που αποτελεί καρφί στο μάτι του αντιπάλου, να έχει οικονομικές δυσκολίες. Αστοί δημοσιολόγοι, διαφόρων λογής λογής πολύχρωμα παπαγαλάκια, «άσπονδοι φίλοι» - κονδυλοφόροι του συστήματος, με αφορμή τις εξελίξεις στον «Ριζοσπάστη», χύνουν το δηλητήριό τους, πετάνε λάσπη, στοχεύοντας να πλήξουν το ηθικό κύρος του ΚΚΕ, να το παρουσιάσουν όμοιο με το σάπιο σύστημα που οι ίδιοι υπηρετούν. Είναι βαθιά νυχτωμένοι! Η Τομεακή Οργάνωση ΝΟΠΕ και η Τομεακή Οργάνωση Υγείας της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, μέσα σε τρεις μέρες, συγκέντρωσαν και προσφέρουν στο Κόμμα τους, το ΚΚΕ, το ποσό των 1.230 ευρώ. Συμβάλλουμε όλοι, όχι με το παραπάνω που έχουμε - γιατί δεν έχουμε - αλλά κόβοντας από τα αναγκαία. Δεκάδες φοιτητές, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά μας, συνέβαλαν. Από πολλούς ακούγαμε τέλος του μήνα είναι, δεν έχω, μα πέρνα απ' τον επόμενο. Ευρώ το ευρώ, μαζέψαμε ένα ποσό και το στέλνουμε για ενίσχυση στο Κόμμα. Ο «Ριζοσπάστης» έβγαινε, βγαίνει και θα συνεχίσει να βγαίνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Θα φροντίσει η ίδια η εργατική τάξη και τα παιδιά της γι' αυτό. Ειδικά για μας τους νέους κομμουνιστές, ο «Ριζοσπάστης» αποτελεί δικό μας λαϊκό πανεπιστήμιο, γιατί διδάσκει το πιο σημαντικό μάθημα: Αυτό της ταξικής πάλης το οποίο οι κ. κ. καθηγητάδες μας ξορκίζουν. Ολοι στη μάχη για να φτάσουμε παντού!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 3.3.2013