«Ομαλότητα» για ποιον;

Με αφορμή τη Χρυσή Αυγή, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος είναι καλύτερος εγγυητής της «ομαλότητας». Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι η πολιτική της δημιούργησε το κοινωνικό υπόβαθρο για την έξαρση της Χρυσής Αυγής. Η κυβέρνηση απαντά ότι κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει τη δημοκρατική ομαλότητα, και χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι την τορπιλίζει με τις κατά καιρούς δηλώσεις και πρακτικές του. Η προπαγάνδα τους, απ' όπου κι αν την πιάσει κανείς, συσκοτίζει τα πραγματικά αίτια για την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής και ταυτόχρονα τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να την αντιμετωπίσει ο λαός.

 

Οσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δώσει στην «ομαλότητα» που υπερασπίζεται άλλο περιεχόμενο από αυτό της κυβέρνησης, στην πραγματικότητα απευθύνεται στην αστική τάξη και της λέει ότι είναι ικανότερος να βάλει το λαό στη γωνία με άλλη αναλογία «καρότου και μαστιγίου» από αυτή που χρησιμοποιεί η ΝΔ. Σε αυτή δίνει εξετάσεις, επιδιώκοντας να ενσωματώσει τη λαϊκή αγανάκτηση, σε γραμμή διαχείρισης που θα ανακυκλώνει την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, χωρίς να θίγει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η δική του πολιτική διαχείρισης του σάπιου καπιταλισμού, θα δράσει αποτρεπτικά στη Χρυσή Αυγή, ότι ο εξωραϊσμός της αστικής νομιμότητας, η εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής είναι αντίδοτο στη δράση της Χρυσής Αυγής.

Σε συνθήκες κρίσης, η απότομη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους από τα λαϊκά στρώματα, κάνουν τις ανώριμες πολιτικά συνειδήσεις πιο επιρρεπείς στην προπαγάνδα κομμάτων που κηρύττουν άμεσες λύσεις, με φιλολαϊκό μανδύα χωρίς σύγκρουση με τις αιτίες της κρίσης. Το ίδιο όμως ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συμμετέχει στη διαμόρφωση τέτοιας κοινωνικής συνείδησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι θα αποκαταστήσει τους όρους ενσωμάτωσης που βίωσαν εργατικά λαϊκά στρώματα σε παλιότερες δεκαετίες, κάτι που είναι αδύνατον στη σημερινή φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού. Ο φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, βγαίνει από τα σπλάχνα του αστικού πολιτικού συστήματος. Οι σχέσεις του με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, είναι «αδελφικές» σε κάθε ιστορική περίοδο. Το ίδιο επαληθεύεται και τώρα, με όσα αποκαλύπτονται για τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με μερίδες του κεφαλαίου (εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι της Ζώνης κ.ά.) και τις υπηρεσίες που αντικειμενικά προσφέρει η δράση της στην αστική τάξη.

Γι' αυτό μια αλλαγή στην κυβέρνηση και μια αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος δεν πρόκειται να βάλει εμπόδιο στην ανάπτυξη και δράση φασιστικών μορφωμάτων, κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, εφόσον δεν ανατρέπεται η αστική εξουσία και οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, τα αφεντικά δηλαδή της Χρυσής Αυγής. Αλλωστε, η σοσιαλδημοκρατία έχει δώσει εξετάσεις στο τσάκισμα του εργατικού κινήματος και «με το καρότο» και «με το μαστίγιο». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα στελέχη του ναζιστικού κόμματος εκπαιδεύτηκαν στα «ελεύθερα τάγματα» των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων της δεκαετίας του 1920. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιπαραθέσουν στην αστική ομαλότητα τον ανυποχώρητο ταξικό αγώνα και τη λαϊκή συμμαχία, την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη.

 

Πηγή: Ριζοσπάστης