Ένας
από τους φορείς που καθ’ όλη την προσυνεδριακή διαδικασία επιχειρεί να παίξει
το ρόλο του σημαιοφόρου της επίθεσης ενάντια στο ΚΚΕ, είναι και η
αντικομμουνιστική ιστοσελίδα «Εργατικός» Αγώνας. Μια ιστοσελίδα που εντελώς
συμπτωματικά έχει κοινά δημοσιεύματα με το «Βήμα» και τη «Χρυσή Αυγή», ως προς
την επιχειρηματολογία με την οποία επιτίθεται στο ΚΚΕ. Ο αντικομμουνισμός τους ενώνει και αποκαλύπτει το ρόλο όλων τους.
Όλοι
αυτοί οι χαφιέδες έχουν τα θράσος να παριστάνουν και ότι έχουν σχέση με το ΚΚΕ.
Λέει ένας κάποιος «Ιάσονας Βολιώτης» (και εγώ είμαι η Μαρία Πενταγιώτισσα), και
που μόνο από αυτά που λέει δείχνει ότι δεν έχει καμία σχέση με το ΚΚΕ: «Τα μέλη της ΚΕ που (όπως μας ενημέρωσαν)
ομόφωνα ψήφισαν τα «επαναστατικά» ντοκουμέντα, συμφωνούν ή διαφωνούν κι αν ναι
γιατί δε μιλάνε;». Ψάχνει να βρει διαφωνίες εκεί που δεν υπάρχουν και
μάλιστα εκεί που έχει ο ίδιος διευκρινίσει ότι δεν υπάρχουν (ομόφωνα). Με την
ίδια (παρα)λογική, εγκαλεί στελέχη (;) ότι τάχα «έβλεπαν και δεν κατήγγειλαν» διάφορα αστεία που υπάρχουν μόνο στο
μυαλό του. Φυσικά, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να σηκώσει κουρνιαχτό ότι
δήθεν στο ΚΚΕ γίνεται «χαμός» (να ‘χει
να γράφει και το Βήμα), ότι υπάρχουν «ομάδες» και τα στελέχη «φοβούνται να μιλήσουν» και άλλα τέτοια
αστεία βγαλμένα από ταινία της ψυχροπολεμικής περίοδου…
Αυτοί
οι τύποι, φτάνουν στο σημείο να ζητούν «να τους πετάξουμε στη θάλασσα (σ.σ. τα
μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, τα στελέχη του ΚΚΕ, τα ίδια τα μέλη του ΚΚΕ που συμφωνούν
με τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο!) και να σώσουμε το ηρωικό
ΚΚΕ» (Εμένα γιατι όλα αυτά μου θυμίζουν ΟΑΚΚΕ;;;). Τέτοιους σωτήρες έχει αντιμετωπίσει και στο παρελθόν το ΚΚΕ, μέσα στους
κόλπους του, το ’68 και το ’91, και ξεμπέρδεψε μαζί τους. Το ξέρουν αυτό οι
αρθρογράφοι (ανώνυμοι και επώνυμοι) του «εργατικού» αγώνα και γι’ αυτό έχουν
λυσσάξει, επιχειρώντας να πάρουν τη «ρεβάνς» για τους πολιτικούς τους προγόνους
που σήμερα στελεχώνουν τη ΔΗΜΑΡ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Αυτά
τα ναυάγια της ταξικής πάλης, επιχειρούν με δόλιους
τρόπους να επιτεθούν στο ΚΚΕ, παριστάνοντας τάχα τους θεματοφύλακες της
επαναστατικής στρατηγικής.
Αν ο Μαρξ
τους άκουγε θα επαναλάμβανε αυτό που είχε πει και για κάτι άλλους «μαρξιστές»
σαν και του λόγου τους: «Το μόνο που ξέρω είναι ότι εγώ δεν είμαι μαρξιστής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου